جلسه حل تمرین

سلام

چند وقتی که چه عرض کنم تقریبا یک سالی هست که دیگر نه وبلاگی داشتم و نه سایتی. وبلاگ ایران بلاگ که کلا تعطیل شده بود و در قسمت چت باکس به برخی سوالات خواننده ها و احیانا غرض ورزی های شخصی شان جواب میدادم و اخیرا هم که دیگر باز نمی شود. سایت هم که اعتبار دامنه آن تمام شد و امکان تمدید آن میسر نشد.

و چنین شد که در چنین ساعت فرخنده ای فرصتی با کمک ابر و باد و مه و خورشید ایجاد شد تا نگارشی و وبلاگی داشته باشم.

امروز با درد شدید دندان در جلسه حل تمرین بچه های شیمی تجزیه II حضور یافتم. ظاهرا دیگر مفنامیک اسیدهای جدید  کارایی ندارند.

بهرحال جمعی از جماعت اعزامی که از یک امتحان دوساعت و اندی دقیقه ای به کلاس حل تمرین سرازیر شده بودند آنچنان غرق در امتحان گرافیک شان بودند که گویا هنوز دارند امتحان میدهند و هنوز  نگفته داشتند مینوشتن

این جماعت اندک که قصد عدم ارائه سمینار را داشتند با هوشیاری اینجانب غافلگیری شده و از آنجا که طاقت دیدن ارائه سمینار دیگران را نداشتند قرار را بر قرار ترجیح دادند. و یک نمره سمینار را به راحتی از دست دادند.

ولی انصافا سمینار برخی از دوستان لیاقت تشویق زیادی را دارد همان ها که نه در کلاس تشویش می آفرینن و نه اهل حاشیه افکندن در بین جماعت درس خوان کلاس ان.

کاش میشد نمره را آنها را افزایش دهم اما هر چه سعی میکنم میدونم نمیشود

در مسیر برگشت وقتی آدم از وسایل حمل نقل عمومی در حد استاندارهای بین المللی استفاده میکند زیبایی با بطن جامعه بودن در فرهنگ های عمومی و توجه عمده ی مسئولین را در رفع مشکلات بوجود آمده به وضوح مشاهده کرده و حض کافی و شافی نصیبش می شود. و افسوس میخورد که چرا زودتر از بی آر تی ها و ترافیک ها و متروها و .... استفاده نمیکرده است.