آیا با الکترولیز وجود نیترات در آب شهر اثبات می شود؟

شیادی ویدئویی برای اثبات آلودگی آب تهران

 اخیراً یک فایل ویدئویی با عنوان "اثبات آلودگی آب تهران با یک آزمایش ساده" در فضای مجازی منتشر شده که در آن فردی به وسیله یک دستگاه ساده الکترولیز و با نمایش رسوب گرد آمده پیرامون الکترودها، مدعی می شود که به دلیل وجود فاضلاب در آب تهران، این آب آلوده به نیترات، نیتریت و آرسنیک می باشد و در پایان تنها راه حل این مشکل را استفاده از دستگاه تصفیه آب RO معرفی می کند.

لذا در این شماره به بررسی ادعاهای مطرح شده در این کلیپ می پردازیم:

1.   با کاربرد یک دستگاه ساده الکترولیز نه تنها میزان پارامترهایی چون نیترات، نیتریت و آرسنیک  قابل اندازه گیری نیست بلکه حتی وجود و یا عدم وجود این پارامترها در آب مصرفی با این روش قابل اثبات نمی باشد. چرا که اصولاً سنجش املاح شیمیایی همچون نیترات، نیتریت و آرسنیک صرفاً با روش طیف سنجی و یا جذب اتمی و با استفاده از دستگاه اسپکتروفتومتر امکان پذیر است.
روش ساده تر دیگر برای سنجش مقدار برخی املاح شیمیایی همچون کربنات ها و سختی کل عبارت است از استفاده از کیت هایی حاوی پودر معرف و محلول تیتراسیون که در هر یک از این روش ها با انجام محاسباتی مقدار املاح مورد نظر در واحد "میلی گرم در لیتر" به دست می آید و در این صورت است که پس از مقایسه مقادیر به دست آمده با حداکثر مقادیر مجاز ذکر شده در استانداردها می توان درباره کیفیت آب مصرفی قضاوت نمود که کدام یک از املاح آنالیز شده از حد مجاز فراتر می باشد. 

2.    رسوبی که در فیلم به رنگ سبز تیره درآمده و لجن(!) نامیده می شود، در الکترولیز هر آبی با هر کیفیتی ممکن است پدید آید؛ چرا که این اتفاق ناشی از تجزیه املاح معدنی است که در آب به صورت طبیعی وجود دارد. این املاح بر اثر عمل الکترولیز و اختلاف پتانسیل بین دو فلز الکترودهای دستگاه، تجزیه شده و بر اثر ترکیب آنیون هایی چون کلراید یا سولفات موجود در آب با کاتد دستگاه (همان الکترودهای فلزی که احتمالاً از جنس آهن یا مس می باشد) به وجود می آید و منجر به خوردگی فلز الکترود می شود که به آن خوردگی الکترولیتیکی می گویند نه خوردگی حاصل از تأثیر سموم روی آهن که در فیلم ادعا شده است.

3.    روش علمی و مرسوم برای اثبات آلودگی آب ها به فاضلاب، کشت باکتری ها در آزمایشگاه و بررسی وجود کلی فرم های مدفوعی در نمونه مورد آزمایش می باشد.

4.    در فیلم ادعا می شود که در تصفیه خانه ها فقط کلرزنی انجام می شود. این در حالی است که تصفیه خانه ها از واحدهای مختلفی نظیر آشغالگیر، شن گیر، اختلاط، لخته بندی، گذراندن از صافی های مختلف شنی، ته نشینی، هوادهی و ... تشکیل شده است تا ترکیب آب مصرفی به گونه ای باشد که در کلرزنی انتهایی شاهد حداکثر تأثیر کلر باقی مانده در حذف عوامل میکروبی مضر باشیم.
لازم به ذکر است که هر مجموعه ای(از جمله مجموعه های آموزشی نظیر مدارس و دانشگاه ها) می توانند با یک هماهنگی ساده با شرکت آب و فاضلاب، از فرایندهای مختلف تصفیه خانه ها و آزمایشگاه های کنترل کیفیت آن بازدید نمایند.

5.     در پایان این فیلم تنها روش مؤثر در حذف ترکیبات مضر یاد شده فقط و فقط استفاده از دستگاه تصفیه آب Ro (اسمز معکوس) معرفی می شود؛ این در حالی است که علاوه بر RO، روش های مختلف دیگری(از جمله: رزین های مبادله یونی، نانوفیلتراسیون، روش بیولوژیکی، احیای کاتالیتیکی، الکترو دیالیز و ....) نیز جهت کاهش نیترات و آرسنیک مرسوم هستند که هر کدام از آن ها - از جمله اسمز معکوس- بسته به شرایط مختلف مزایا و معایب خاص خود را دارند. 

6.    در پایان ذکر این نکته ضروری است که امکان دارد در برخی نقاط شهر مقدار نیترات قدری فراتر از حد مجاز باشد اما روش اثبات آن به این سادگی که در فیلم مشاهده می شود، نیست.
برای اثبات این امر می توان یک لیتر از نمونه آب را داخل یک ظرف پلاستیکی تمیز به یکی از آزمایشگاه های مورد تأیید سازمان غذا و دارو تحویل داد و گزارش آزمایشگاه را دریافت و با مقادیر استاندارد مقایسه نمود و یا اینکه می توان با حضور یک متخصص مرتبط، از دستگاه های اسپکتروفتومتر پرتابل(قابل حمل) استفاده کرد.
قابل ذکر است که حداکثر مجاز مقادیر نیترات، نیتریت و آرسنیک در آب آشامیدنی به ترتیب عبارت از 50 ، 3 و 0/05 میلی گرم در لیتر می باشد.

• درباره این شگرد ویدئویی، تحلیل اجتماعی و کامنت های سایت تابناک را هم ببینید: آیا آب آشامیدنی تهران آرسنیک دارد؟! 

• توضیحات مختصر روی این کلیپ هم می تواند مفید باشد: فریب فیلم گمراه کننده فاضلاب و سم در آب تهران را نخورید

http://www.ammarname.ir/node/51385