حکایت ما

سلام

ایام امتحانات است و اضطرابات و استراسات

گفتم بد نیست دور هم چند تا حکایت بخونیم برای رفع خستگی و باز چن تا نقطه

روزی تاجری از حکیمی تقاضای پول کرد تا تجارت نیمه کاره ی خود را کامل کند.مرد تاجر گفت:"من در این دهکده خانه ای بزرگ دارم که زن و فرزندانم در آن ساکن هستند این خانه را به گرو،نزد شما می گذارم.بنابراین می بینید که من حتما برمی گردم و قرض تان را پس خواهم داد."
حکیم به شاگردانش گفت: هر کسی می تواند مبلغی برای این تاجر کنار بگذارد تا او مشکلش حل شود.چون هیچ کس به تاجر اعتماد نداشت حکیم ضامن شد تا مبلغ را به او قرض دهند.
ماه ها گذشت و هیچ نشانی از تاجر پیدا نشد.مردم دهکده به سراغ حکیم آمدند و پول خود را تقاضا کردند.حکیم نیز به تدریج قرض مردم را شخصا پرداخت می کرد.
یک سال دیگر مسافری خبر آورد که تاجر همه را فریب داده و در سرزمین های دور برای خود تجارتی مستقل
برپا ساخته است،و هر جا می نشیند می گوید که حکیم را فریب داده است.شاگردان مدرسه از شنیدن این خبر به خشم آمدند و نزد حکیم شتافتند و به او گفتند:او از حسن نیت و اعتماد شما سوءاستفاده کرد.وقت آن فرا رسیده که زن و فرزندانش را از منزلش بیرون کنید.
حکیم لبخندی زد و گفت:"زن و فرزندان او گناهی ندارند و مامن و ماوایی جز این خانه ندارند این دوست تاجر ما می دانست که خانه و خانواده ی خود را به چه کسی بسپارد.
ببینید معرفت و خردمندی چقدر اعتبار دارد که حتی فریبکاران هم به آن اعتماد می کنند،اکنون شما از من می خواهید این اعتبار و اطمینان را به خاطر یه تلافی کودکانه از دست بدهم،امکان ندارد.

http://gach4u.mihanblog.com/post/39

در طول زندگی، خیلی وقت‌ها آدم‌هایی می‌آیند که از اعتمادمان سوءاستفاده می‌کنند و این مسئله عمیقاً احساسات ما را جریحه‌دار می‌کند و این اعتماد کردن دوباره به بقیه آدم‌ها را برایمان سخت می‌کند. 

لطفا ورق بزنید!!!!!!!!!!!!!!1

حادثه‌ای چنان می ترساندت که از ترس دروغ می‌گویی، شاید هم دروغ می‌گویی که از آنچه رخ می‌دهد فرار کنی، یا آن‌گونه که فکر می‌کنی درست است و خطری برایت ندارد تغییرش دهی؛ ترس، دروغ، فرار، خطر و تغییر کدامیک نشان از اعتماد تو به خدا دارد؟

علی(ع) گفته است، بزرگ‌ترین گناه ترس است. آیا می‌شود وقتی ایمان داری که خدا هست و تو را با تمام وجودت در بر گرفته، بر تو احاطه دارد، از رگ گردن به تو نزدیک تر است، تو را آفریده و در قبال تو احساس مسئولیت می‌کند، بترسی؟ ترسی که منشأ بسیاری از گناهان است.

در اصل دروغ نیز از ترس ناشی می‌شود، از عدم اعتماد به خدا. نگاه کن تمام گناهانت از ترس ناشی می‌شود. 

اعتماد، داستانِ زندگی انسانِ امروزی است. انسانی که شاید مجبوره هنوز طرفِ مقابلش رو به‌درستی نشناخته، بهش اعتماد کنه. انسانی که مجبوره زندگی کنه با آدمی که شاید هیچ‌وقت نتونه اون رو بشناسه. هرچند راستی، درستی، شناخت و... واژ‌ه‌هایی هستن نسبی. کدوم درستی؟ کدوم راستی؟ چه شناختی؟

یک خاطره از وبلاگ 

http://z-z2.blogfa.com/post-123.aspx

از اعتماد دیگران سوء استفاده نکنید!

آدم دروغ گویی نیستم به همین دلیل حرف های دیگران را باور می کنم.حتی در بین اعضای خانواده هم کسی دروغ نمی گوید .اگر زمانی گفتن حقیقت به ضررمان باشد، سکوت می کنیم.البته همین سکوت هم تاوان دارد.

یاد چند وقت پیش افتادم که چه طوری با احساساتی بودنم، موجب خنده ی همکارانم شده بودم. اینجا می نویسم شاید برای شما مفید باشد.

خانمی اومد محل کارمون . رفت اتاق همکارم.

بعد همون همکارم اومد گفت: فلانی خانمی اومده میگه زن بدبختی هستم . چند تا کتاب دانشگاهی برای دخترش لازم داره.

رفتم اتاق همکارم. دیدم خانمی با سر و ضع مرتب و آراسته نشسته. بعد که من رو دید، گفت: خانم من زن بدبختی هستم .چند تا کتاب برای دخترم لازم دارم،تابلو اینجا رو دیدم ،گفتم شاید اینجا این کتاب ها باشه. پول خرید کتاب رو ندارم.شوهرم در حادثه ی رانندگی فوت شده. چهار تا دختر دارم.پسرم هم خودکشی کرد.نان آور خونه هستم تو خونه ها کارگری می کنم .این لباس ها رو هم جاهایی که کار می کنم به من دادن. اگه شما هم کارگر لازم داشتین حاضرم بیام خونه تون کار کنم. بچه هام گرسنه هستند.حتی پتو هم نداریم. دو نفر،دو نفر زیر یک پتو می خوابیم.

خانم همینجوری ماجرای زندگیش رو تعریف می کرد من هم تند و تند اشک هام سرازیر می شد. همکارم هم دستمال کاغذی به من میداد.(مثل سریال های طنز)

از کتابخانه سؤال کردم ،کتاب ها رو نداشتند. گفتم : اینجا کتاب ها رو نداره ،پول کتاب ها رو میدم برو  از کتابفروشی دانشگاه بگیر. همکارم گفت نصفش رو من میدم ،شما نصفش رو بدین .پول کتاب ها رو دادیم.

بعد گفتم: ما تو خونه پتو زیاد داریم ،فردا میارم، بیاین ببرین.

به مناسبت های مختلف به شوهر جون پتو کادو داده بودند.شب به شوهرجون گفتم: سه تا از پتوها رو بذار صندوق عقب ماشین! می خوام ببرم سرکار، بدم  به یه آدم بدبخت. شوهر جون هم استقبال کرد و سه تخته پتوی نو رو گذاشت داخل ماشین.

فردای اون روز دیدم خانمه بچه به بغل اومده برای پتوها .گفتم: شما که گفتین بچه هام بزرگ اند.گفت خواهرزاده ام است.پدرش معتاده با مادرش زندگی می کنه.بازهم پولی دادیم دست بچه.پتوها رو برد.

کمی شک کردم.

بعد از اون روز دیدم خانمی اومده تکدی گری. شبیه همین خانم بود.بعد دیدم زن ها به محل کار ما میان گدایی.به نگهبان دم در گفتم که چرا زن ها برای گدایی میان اینجا؟گفت کسی نیومده. گفتم مثلاً همون خانمی که بامشخصات... امروز اومده بود.

گفت :با شما کار داشته .

بعد که پیگیری کردیم،فهمیدیم که اون خانم اولی اسم من و همکارم رو زمانی که با هم صحبت می کردیم یاد گرفته و با اظهار آشنایی ما داخل میومدن.

تا مدت ها همکارم به گریه های من می خندید .می گفت:چقدر راحت حرف های اون زن رو باور کردین! همون روز مادرم زنگ زد گفت زنگ زدم اتاقت نبودی .گفتم رفته بودم پتوها  رو بدم به یه آدم بدبخت.مادرم هم وقتی فهمید سه تخته پتوی نو رو بخشیدم کلی بد و بیراه نثارم کرد.گفت:این آدم ها کلاهبردارن.

بعداً که  فهمیدم مادرم درست حدس زده. جرأت نکردم حقیقت رو بهش بگم.

حالا جالبه وقتی این ماجرا رو برای شوهر جون تعریف کردم.ایشان هم گفتند دقیقاً همین ماجرا هم برای ما پیش اومده. سیصد هزار تومان داده بودند.بعد گفت که همون آقا مکرراً میومد .گفتم : تشریف ببرین کمیته امداد!

http://z-z2.blogfa.com/post-123.aspx

حرفهایی هست نه از جنس گفتن

نه از جنس شنیده شدن

نه از جنس لمس شدن

نه از جنس دیدن

نه گفتنی است نه شنیدنی و نه قابل لمس نه قابل حس نه قابل دیدن

حرفایی هست از جنس سکوت

....

یا حق